Να σταματήσουν οι απελάσεις!

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Δωδεκάνησα, 02/12/2017

Να σταματήσουν οι απελάσεις!

Με αφορμή τη σύλληψη μετά την δεύτερη απορριπτική απόφαση για χορήγηση πολιτικού ασύλου του Αχμέτ Σατούφ, μαθητή της Β’ τάξης του 2ου Γενικού Λυκείου Ρόδου δηλώνουμε τα εξής:

Μέσα σε αυτό το κρεσέντο αυταρχισμού και απανθρωπιάς, κάθε δημοκρατικός πολίτης πρέπει να καταδικάσει τις αποφάσεις απέλασης ανθρώπων που έχουν ξεριζωθεί εξαιτίας των πολέμων που η Δύση δημιουργεί.

Ο Αχμέτ Σατούφ, όπως και κάθε νέος που κινδυνεύει με απέλαση στην Τουρκία, θα βρεθεί μπροστά στον κίνδυνο της θανάτωσης καθώς:

- αρνήθηκε να υπηρετήσει το φασιστικό καθεστώς της Συρίας

- αρνήθηκε να πάρει τα όπλα και να τα στρέψει εναντίον των αδελφών του

- ταξίδεψε κρυφά με όραμα μια καλύτερη ζωή

- δεν υπέγραψε δηλώσεις μετανοίας όταν του ζητήθηκε στην Ελλάδα

Να σταματήσουμε τις απελάσεις!

Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων!

Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος!

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Ανακοίνωση Δικτύου Ομάδων Αλληλεγγύης Δωδεκανήσου σχετικά με το ναυάγιο της 3ης Νοεμβρίου στην Καλόλιμνο και την άμεση στήριξη της ομάδας Καλύμνου.

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Καλόλιμνος, 3 Νοέμβρη 2017. Ώρα 03:45 ξημερώματα.

Χτυπάει το τηλέφωνο. Ναυάγιο…

Μια λέξη φορτισμένη με αναμνήσεις θανάτου και με μια ευχή που δεν πραγματοποιήθηκε… «Ποτέ Ξανά». Η ιστορία ίδια. Μια ξύλινη σαπιόβαρκα στην οποία στοιβάχτηκαν 25 ψυχές βούλιαξε στο Αιγαίο.

Ανάμεσα στην Ψέριμο και στην Καλόλιμνο. 14 ζωντανοί, 1 νεκρή γυναίκα. 10 αγνοούμενοι. Τι «σικ» λέξη. Δεν καταγράφονται ως ζωντανοί, δε θα θαφτούν ως νεκροί. Και πίσω από τους αριθμούς τραγικές ιστορίες:

Ο μικρός 10χρονος Ιμπραήμ που είδε τη μάνα του να πνίγεται και βρέθηκε μόνος σε έναν ξένο τόπο ξημερώματα και βρεγμένος στο λιμάνι της Καλύμνου.

Η μάνα με τα δυο έφηβα αγόρια που θέλει αλλά δεν μπορεί να κλάψει τον άντρα της που πνίγηκε.

Ο νιόπαντρος νεαρός που σπαράζει γιατί έχασε τη νεαρή γυναίκα του…

Και εμείς εκεί. Η Ομάδα Στήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Καλύμνου βρέθηκε κοντά τους. Φορέσαμε ένα πονεμένο χαμόγελο και δώσαμε ό,τι είχαμε. Μια βουβή αγκαλιά, λίγο ζεστό τσάι, ένα πιάτο φαϊ, στεγνά ρούχα.

ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ! OPEN THE BORDERS!

Δωδεκάνησα, 03/11/2017

Το Δίκτυο Ομάδων Αλληλεγγύης Δωδεκανήσου στηρίζει #opentheislands

Αλληλέγγυες ομάδες και οργανισμοί καλούν για επείγουσα δράση καθώς ο χειμώνας πλησιάζει για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Σήμερα, αλληλέγγυες ομάδες ξεκίνησαν μια καινούρια εκστρατεία. Το πλήρες κείμενο της δήλωσης βρίσκεται εδώ. Ήδη πάνω από 85 αλληλέγγυες ομάδες και οργανισμοί έχουν συμμετάσχει στο κάλεσμα για να ανοίξουν τα νησιά για τους πρόσφυγες. 
Η δήλωση είναι ακόμα ανοιχτή για ομάδες να υπογράψουν!
Μπορείτε επίσης να ακολουθήσετε την εκστρατεία μέσω του hashtag #opentheislands. Χρησιμοποίησέ το, κάνε retweet, διάδοσέ το! 
Για τον Τύπο, έχουμε φωτογραφικό υλικό, την δήλωση, τα αιτήματα και μια λίστα με τους/τις υπογράφοντες/ουσες που μπορείτε να κατεβάσετε εδώ.

Για τους «αόρατους» πρόσφυγες

Μέσα στο καλοκαιρινούς μήνες, με μεγάλη ανησυχία, αλλά και με έκπληξη και ενόχληση, παρακολουθούμε ένα φαινόμενο που σχετίζεται με την ανθρωπιστική κρίση στη Μ. Ανατολή και την Αφρική (Βόρεια και Υπο-Σαχάρια), και η οποία έχει οδηγήσει σε αύξηση των προσφυγικών ροών στα νησιά του Ν. Αιγαίου. Αν και έχουν μειωθεί σημαντικά μέσα στο 2017 –κυρίως μετά τη συμφωνία με την Τουρκία-- οι προσφυγικές ροές δεν έχουν σταματήσει στο Ν. Αιγαίο, και δεν πρόκειται να σταματήσουν, λόγω των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή.

Το φαινόμενο αυτό έγκειται στο ότι ενώ έχουμε συνεχείς αφίξεις ανθρώπων οι οποίοι χρήζουν άμεσης βοήθειας από τις αρμόδιες αρχές (Λιμενικό, Αστυνομία, γραφεία Ασύλου, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, Τ. Αυτοδιοίκηση), αυτοί –συχνά έχοντας και βρέφη ανάμεσά τους- συχνά στοιβάζονται σε κρατητήρια για αρκετές μέρες, σε θερμοκρασίες υψηλές και συνθήκες διαμονής που ενέχουν κινδύνους για την υγεία τους. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν επίσημα Κέντρα Υποδοχής ή/και Καταγραφής (π.χ. στη Ρόδο), και οι διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησης είναι χρονοβόρες.

Αυτό όμως που ενοχλεί και ενίοτε εξοργίζει τους/τις ενεργούς πολίτες των νησιών μας είναι ότι η ύπαρξη αυτών των προσφύγων αγνοείται από όλα τα τοπικά ΜΜΕ (για να μην μιλήσουμε για τα ΜΜΕ εθνικού επιπέδου)! Μια περίεργη σιωπή επικρατεί γύρω από το θέμα, τη στιγμή που υπάρχουν επείγοντα περιστατικά περίθαλψης ασθενών και ευάλωτων προσφύγων (π.χ. βρεφών), και κανείς δεν γνωρίζει για την ύπαρξή τους, έτσι ώστε να υπάρξουν έστω και εθελοντικές προσφορές ειδών πρώτης ανάγκης από ευαίσθητους/ες συμπολίτες μας. Μας κάνει εντύπωση που, ενώ μαθαίνουμε τα πάντα (και καλώς) για σεισμούς, τυφώνες και εθνικές εκκαθαρίσεις σε άλλες ηπείρους, είμαστε (ως τοπικές κοινωνίες) κυριολεκτικά στο σκοτάδι για περιστατικά που γίνονται δίπλα στο σπίτι μας!... Δεν είναι μόνο θέμα δημοσιογραφικής δεοντολογίας (ο/η δημοσιογράφος πρέπει «να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του»), είναι και θέμα πρακτικής αποτελεσματικότητας έναντι των χρηζόντων βοήθειας!

Στη Ρόδο, για παράδειγμα, υπάρχουν -πέρα από τις ήδη υπάρχουσες οικογένειες για τις οποίες έχουν νοικιαστεί ή θα νοικιαστούν σπίτια από ΜΚΟ- γύρω στα 170+ άτομα, τα οποία βρίσκονται σε μια κατάσταση εγκλεισμού, είτε βρίσκονται ως κρατούμενοι στα ασφυκτικά γεμάτα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος, είτε παραμένουν αδικαιολόγητα στον «ημι-ελεύθερο» χώρο των Παλαιών Σφαγείων, στην Ακαντιά. Για την κατάσταση αυτή μόλις την τελευταία εβδομάδα προκλήθηκε θόρυβος, ύστερα από διαμαρτυρίες.

Στη Λέρο το τελευταίο διάστημα έφθασαν γύρω πάνω 470 άτομα, πολύ πάνω από τη χωρητικότητα του εκεί Κέντρου Καταγραφής και Φιλοξενίας (Hot Spot). Στην Κω –η οποία ακόμα μετρά τις καταστροφές από τον πρόσφατο σεισμό- στοιβάζονται στο Hot-Spot άνω των 800 ατόμων, με αυξάνουσα ροή προσφύγων, τους οποίους μεταφέρουν εκεί οι λιμενικές & αστυνομικές αρχές από άλλα νησιά τα οποία δεν διαθέτουν ανάλογες υποδομές.

Γιατί κανείς δεν το αναφέρει, έστω ως μια πληροφορία; Γιατί ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει τίποτα για την άσχημη κατάσταση στην οποία διαβιούν οι διωκόμενοι συνάνθρωποί μας; Ποιον θα ενοχλήσει να υπάρχει μια συστηματική καταγραφή των ανθρώπων αυτών, αν μη τι άλλο για να γνωρίζουν όσοι θέλουν να βοηθήσουν (με δωρεές ή άλλο τρόπο) το μέγεθος του προβλήματος; Μας πειράζει μήπως ακούσουν οι τουρίστες ότι υπάρχουν 170 άτομα σε αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες, ή ότι υπάρχουν εν έτει 2017 τέτοιες συνθήκες σε μια πολιτισμένη χώρα, όπως η Ελλάδα, και σε κοσμοπολίτικα νησιά, όπως τα νησιά της Δωδεκανήσου; Αλήθεια, ξέρουν οι διαμορφωτές της «Κοινής Γνώμης» πόσοι χιλιάδες επισκέπτες των νησιών μας έχουν προσφέρει δωρεές για τους πρόσφυγες τα δύο τελευταία χρόνια;

Το ότι είναι μια δυναμική κατάσταση οι προσφυγικές ροές, και πολλοί/ες από αυτούς τους ανθρώπους προωθούνται σε άλλα νησιά (με «Κέντρα Φιλοξενίας»), ή στην ελληνική ενδοχώρα, δεν είναι καλή δικαιολογία για να «κρύβουμε» το πρόβλημα κάτω από το χαλί, σαν να μη συμβαίνει τίποτα…. Σαν να μην υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι!...

Είναι, άραγε, κεντρική πολιτική επιλογή η «αποσιώπηση» του «προσφυγικού ζητήματος», ούτως ώστε να περνούν απαρατήρητες και οι πολιτικές αποφάσεις για τη διαχείρισή του;…

Εδώ και καιρό το Δίκτυό μας απαιτεί:

·         Να κλείσουν άμεσα οι πρόχειροι καταυλισμοί και στρατόπεδα συγκέντρωσης και να μεταφερθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες σε κατάλληλους χώρους μέσα στον αστικό ιστό κάθε περιοχής υποδοχής, με όλες τις απαραίτητες παροχές θέρμανσης, τροφής, υγειονομικής περίθαλψης.

·         Να εγγραφούν όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Μόρφωση και περίθαλψη για όλους χωρίς αποκλεισμούς.

·         Να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια από την Πολιτεία για επανένωση οικογενειών που ζουν σε απόσταση, και πρωτεύων στόχος των επίσημων φορέων (γραφεία ασύλου, υπ. εξωτερικών) των εμπλεκόμενων χωρών να είναι η διευκόλυνση της μετεγκατάστασης στη χώρα επιλογής των προσφύγων. Με άνω των 500 εκ. ανθρώπων πληθυσμό, δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση αν φοβάται την εγκατάσταση μερικών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι άλλωστε και στην οικονομική ανάπτυξη αλλά και στη δημογραφική ισορροπία της «γηράσκουσας» Ευρώπης μπορούν να συμβάλλουν.

·         Να σταματήσουν οι απελάσεις. Να σταματήσει η ποινικοποίηση της μετακίνησης προσφύγων. Δικαίωμα του καθενός να ζήσει καλύτερα και με ασφάλεια.

·         Να γίνει διεθνής διπλωματική προσπάθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τερματισμό των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

Κανένας ντόπιος και κανένας πρόσφυγας ή μετανάστης/στρια, κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να στερείται αξιοπρεπούς στέγης, θέρμανσης, ρεύματος, νερού και φαγητού!

Η αλληλεγγύη θα νικήσει! Με τους πρόσφυγες θα ζήσουμε μαζί!

Δωδεκάνησα, 20/09/2017

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

http://dodecanesesolidarity.blogspot.gr/

https://www.facebook.com/groups/DodecaneseSolidarity

Τηλ. επικοινωνίας: 6972-030715

Σχετικά με την καταδίκη της Ηριάννας

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ

Η τραπεζική κρίση δεν ξεπουλάει μόνο τη χώρα δεν υποθηκεύει μόνο τα σπίτια μας, δεν μετατρέπει χιλιάδες σε απελπισμένους νεόφτωχους και δεν σπρώχνει μόνο βίαια τα παιδιά μας στη μετανάστευση. Σαρώνει κάθε αυταπάτη σε σχέση με τη δημοκρατία, το δίκαιο, τα δικαιώματα, τις ελπίδες. Αυτό που αυτάρεσκα αποκαλούνταν «συντεταγμένη πολιτεία» αποδεικνύεται ένας σαλτιμπάγκος που χορεύει , όπως του χτυπούν το ντέφι οι δανειστές. Αυτό που επίσης αυτάρεσκα αποκαλούνταν «κράτος δικαίου», αποδεικνύεται μια μηχανή εξόντωσης που δεν νοιάζεται ούτε για τα προσχήματα.

Η καταδίκη της Ηριάννας δεν είναι μια περίπτωση «δικαστικού σφάλματος», Ακολουθεί μετά την καταδίκη του Τάσου Θεοφίλου, χωρίς στοιχεία και μάρτυρες, μόνο και μόνο για να δώσει συνολικά στο νεόφτωχο λαό αυτής της ξεπουλημένης χώρας το μήνυμα πως, αν δεν σου φτάνει να είσαι άνεργος, πεινασμένος, υποψήφιος άστεγος, για να συνειδητοποιήσεις πόσο πανίσχυρη είναι η εξουσία που σε πουλάει, μπορείς εύκολα να βρεθείς με χειροπέδες και να πεταχτείς βορά στα σκυλιά των ΜΜΕ. Η υπόθεση της Ηριάννας είναι το τελεσίγραφο τους, πως η ολοκληρωτική συντριβή μιας ανθρώπινης ζωής είναι για το «κράτος δικαίου» μια απλή διεκπεραίωση.

Η εξαφάνιση δέκα χιλιάδων προσφυγόπουλων, η απόλυτη αυθαιρεσία στο καθεστώς χορήγησης ασύλου, η κατάργηση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, ακόμη και της συνθήκης της Γενεύης, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η συντριβή κάθε έννοιας εργασιακού δικαίου, ο εμπαιγμός των θυμάτων από δολοφόνους νεοναζί, αφήνει το «κράτος δικαίου» παγερά αδιάφορο. Η προσωπική ζωή όμως της Ηριάννας γίνεται γι’αυτούς αντικείμενο διαπόμπευσης και παραδειγματισμού.

Το Δίκτυο Ομάδων Αλληλεγγύης Δωδεκανήσου συνένωσε κόσμο στη βάση της ανθρωπιάς, χωρίς ιδεολογικά προαπαιτούμενα και κομματικές ταυτότητες. Η πορεία μας όμως, από το μάζεμα πτωμάτων σε μια θάλασσα παλιανθρωπιάς, μέχρι την απουσία της κρατικής μέριμνας και τις κρατικοδίαιτες ΜΚΟ και τη «δικαιοσύνη» κατά παραγγελία, μας έμαθε να βλέπουμε τον κόσμο βαθύτερα από τη στοιχειώδη ανθρωπιά.

Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση της Ηριάννας και την αναψηλάφιση των δικών που οδήγησαν σε φυλακίσεις, χωρίς στοιχεία και μάρτυρες Αν για την εξουσία η υπόθεση της Ηριάννας είναι τελεσίγραφο ολοκληρωτικής υποταγής, για μας είναι ζήτημα ιστορικού φιλότιμου και στοιχειώδους αξιοπρέπειας η μη υπακοή σε τελεσίγραφα.

Δωδεκάνησα, 27/06/2017

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Προαναχωρησιακό Κέντρο Κω. 45 μέρες λειτουργίας

Εδώ και μια δεκαετία περίπου, ζούμε στην περιοχή μας και ιδιαίτερα στη χώρα μας, μια δραματική μετακίνηση μεγάλων πληθυσμών.
Δεν είναι μόνο ο πόλεμος που αναγκάζει στη φυγή και τον ξεριζωμό. Η φτώχεια είναι μια μορφή ανελέητου πολέμου στις κοινωνίες της άγριας εκμετάλλευσης. Γι αυτό, δικαίωμα στη ζωή, στο άσυλο, στην αλληλεγγύη έχουν όλοι οι άνθρωποι, είτε βομβαρδιζονται, είτε λιμοκτονούν. Ζήσαμε ως λαός και ζούμε, με μεγάλη ένταση ξανά, την ανάγκη της ξενιτιάς..
Η κατανόηση και η αλληλεγγύη μας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο τους Σύριους πρόσφυγες πολέμου, αλλά και τους Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς, Αλγερίνους , αυτούς που ονομάζουμε οικονομικούς πρόσφυγες και που πάντα παρήγαν πλούτο στις χώρες που μετανάστευσαν. Πόσο μάλλον όταν το 90% των, απόλυτα αναγκαίων, εργατών γης στην Ελλάδα αποτελείται από "νόμιμους" ή "παράνομους" μετανάστες.
Το Προαναχωρησιακό Κέντρο της Κω είναι μια φυλακή, για ανθρώπους που το μόνο τους έγκλημα είναι η απελπισμένη αναζήτηση ζωής.
Το Προαναχωρησιακό Κέντρο της Κω είναι ένα Γκουαντάναμο στην καρδιά του Αιγαίου, που αφού έπνιξε χιλιάδες κυνηγημένους ανθρώπους, τώρα που κατάφεραν να επιβιώσουν, με την ίδια παλιανθρωπιά, τους αρνεέιται το δικαίωμα στη ζωή.
Έχουν περάσει περίπου 40 μέρες από την έναρξη της λειτουργίας του, κι έχει κρατουμένους, αποτελούμενους από άτομα είτε με δεύτερη απορριπτική, είτε «εθελούσιες» επιστροφές, είτε άτομα που δεν έχουν κάνει ακόμα την αίτηση ασύλου.
Είναι άγνωστο το νούμερο των ήδη απελαθέντων.
Eίναι άγνωστο που βρίσκονται οι «εθελοντικά» επιστρέφοντες, Κω ή Αθήνα ή αν έχουν αναχωρήσει για Τουρκία.
Είναι άγνωστο αν οι μη έχοντες αιτηθεί ακόμη άσυλο έχουν πληροφορηθεί το δικαίωμά τους να υποβάλουν αίτηση ασύλου, μέσα από το Προαναχωρησιακό. . Κι όταν λέμε "πληροφορηθεί", εννοούμε η πληροφορία να έχει γίνει κατανοητή απ' τον παραλήπτη, και να μην αποτελεί μιαν ακατανόητη παράθεση γραφειοκρατικών δεδομένων που, ενώ αφορούν στη ζωή τους, δεν γίνονται κατανοητά. Το αποτέλεσμά πάντως μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι η πληροφορία αυτή ή δίνεται μπερδεμένη κι ακατάληπτη ή δεν δίνεται καθόλου.
Είναι άγνωστο τι γίνονται αυτοί που απελαύνονται στην Τουρκία, μιας και κανείς δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Συγγενείς τους ψάχνουν τους ανθρώπους τους απελπισμένα χωρίς κανείς να τους ενημερώνει.
Είναι άγνωστο αν έχουν πληροφορηθεί για το δικαίωμα τους να έχουν επισκεπτήρια κι από φιλικά τους πρόσωπα, όχι μόνο συγγενικά. Όμως επειδή γνωρίζουμε πόσο δύσκολο ,έως αδύνατο, ειναι να επισκεφθείς κάποιον εκεί μέσα, υποθέτουμε ότι ούτε αυτό το "προνόμιο" λειτουργεί κανονικά.
Αυτό όμως που είναι γνωστό είναι ότι, δεν υπάρχουν καρτοτηλέφωνα, που είναι η μόνη δυνατότητα επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο, παρότι το αντίστοιχο ΦΕΚ το αναφέρει ρητά 2 και 3 φορές.
Ίσως μελλοντικά να μπουν τα καρτοτηλέφωνα, ίσως να αρχίσει μια σωστή ενημέρωση για τα δικαιώματά τους, ίσως να λειτουργήσουν τα επισκεπτήρια.
Μέχρι τότε όμως , δεκάδες άνθρωποι θα «αγνοούνται» σ ‘έναν αχαρτογράφητο δρόμο προς την κόλαση απ’ την οποία διέφυγαν, με πολλούς κινδύνους.
Αμέτρητοι άνθρωποι θα απελαύνονται νύχτα στην Τουρκία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς επικοινωνία, χωρίς καν να έχουν υποβάλει την πρώτη αίτηση ασύλου.
Με δεδομένη την καταπάτηση των πιο βασικών δικαιωμάτων που έχουν σχέση με την ίδια τη ζωή των κυνηγημένων από τον πόλεμο και την φτώχεια ανθρώπων, την καταπάτηση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, ακόμα και τη Συνθήκης της Γενεύης, θεωρούμε ότι περιττεύει να αναφερθούν ελλείψεις του Προαναχωρησιακού, (σύμφωνα πάντα με το ΦΕΚ), όπως δανειστικές βιβλιοθήκες, ενημερωτικά φυλλάδια, ακόμα και πυξίδα που να δείχνει τη Μέκκα.
Αν αποδεχτούμε τις καταπατήσεις των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους πρόσφυγες και μετανάστες, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε σύντομα και αδιαμαρτύρητα κάθε καταπάτηση δικαίου στις δικές μας ζωές.
Αν μας αφήνει αδιάφορους η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, είναι σαν να λέμε πως μας είναι αδιάφορη κάθε ατιμία και καταπάτηση διακαιωμάτων που θα υποστούν τα παιδιά μας που κατά χιλιάδες σήμερα ξενιτεύονται.
Αν «εξοικειωθούμε» με την ύπαρξη φυλακών για ανθρώπους που το μόνο τους έγκλημα είναι η ανάγκη να ζήσουν, σύντομα μπορεί να δούμε τον κόσμο από την άλλη μεριά του συρματοπλέγματος.
https://www.facebook.com/groups/1105781786100962/

About the International Conference for Peace and Security in Rhodes

Dodecanese Network of Solidarity 

about the International Conference for Peace and Security in Rhodes

Dodecanese, 23rd of May, 2017

The conference between 15 countries of the Eastern Mediterranean and Middle East, (Egypt, Algeria, United Arab Emirates, Saudi Arabia, Oman, Qatar, Kuwait, Libya, Albania, Bulgaria, Slovakia, Italy, Cyprus and Greece) for peace and security in the region, was  carried out yesterday on the island of Rhodes. No meeting for peace would be superfluous if the political practices of the members involved could assure us of their honorable intentions. Unfortunately, it is about a fiesta that has nothing to do with peace and security. The conference refutes its own objectives from the moment that many of its members are the ringleaders of bloody wars or harsh dictatorships. When the people of Yemen are torn apart by a relentless war, it is at the very least, disrespectful to the thousands of dead of this land and its children who are dying of starvation, for the ringleaders and butchers to have a podium for peace. The war in Yemen is surrounded by a conspiracy of silence which weighs heavy even on those who are not directly involved in its leveling, but with a singular omerta, conceal those responsible and close their eyes in front of the mass extermination of its people. This responsibility grows even larger by the fact that there is no possibility of escape of refugees from the bloodshed. It is also tragically ironic that nations, who did not take in a single refugee from the now levelled Syria,  should talk about peace and security. This show of inhumanity amongst nations of the same religion and same language has multiplied the mass deaths of Syrian refugees in the Aegean Sea and brings forth many suspicions as concerns the views of these nations towards the future integrity of Syria. With these facts and with no reference made  as to the internal front of the dictatorship, it is at least questionable what Saudi Arabia would have to say at this conference. From what has divulged from the current situation in Libya, there is talk of a constant theater of war. The “Libyan Spring” was quickly undermined by the West and along with the bombardments from the air, has left Libya with thousands of dead, wounded and homeless with an evergrowing infiltration of ISIS. The desperate caravans of refugees escape, knowing all to well that there are few possibilites of survival but which are preferred over certain death. Even the participation of Libya raises questions as to who will represent the absolute chaos of this country and what will be their approach towards peace. Syria continues to be the stage of vicious conflicts. The last bombardment by the Americans highlights the obvious, the transformation of this country into a field of harsh imperialistic confrontations which lead this people to annihilation and to the fragmentation of Syria. As the conference is taking place, it is quite possible that land operations are being conducted by the Americans, which only makes the already bad situation of this country even more complex and hazardous and most definitely prolongs the war. What was the involvement of the American bases on Greek ground with the bombardments  now in Syria and before in Libya and before that in Iraq and Afghanistan? What do we mean by peace and security in the region, when we are involved in one way or another, in the massacres? Of course, by the term “security”, it would seem that we are overcome by the approach brought about by the shameful agreement between the EU and Turkey, which considers the latter secure enough for all the refugees’ expectations to end there, only to be deported.The total expulsions abolish every international treaty for refugees and of course any meaning of humanity. At the moment when the fifteen nations expound their ideals about the badly beaten peace in our region, Trump is touring from Saudi Arabia to Israel on a supposed peacemaking expedition. Not only is there no commitment on behalf of Israel in concern with the Palestinian issue, but Trump and Netaniahou have jointly issued new threats against Iran. As far as the Palestinian issue is concerned, it should be noted that Palestine is not included with the 15 who are convening in Rhodes. Nor, of course, is Israel. It would seem that the policy of equal distances equates, once again, the predator with the prey. The fact that Syria was also absent from the conference most definitely creates questions. Thus, Yemen, Palestine and Syria, the countries with the most bloodshed in the region are not present at the conference.

Finally, in our own country, a different kind of war, of economic assassins, has turned our people into the loot of international usury. It has made hundreds of thousands of our youths economic refugees and has trapped even more in the despair of unemployment. Each memorandum is a megaton bomb from which millions of newly poor struggle to survive. Within these conditions in our country and our region, peace and security have no need of fiestas and idea exchanges. More so, they are provoked by the cynicism and hypocrisy. As always throughout history, even now, jope for peace and security amongst the peoples can only come through a wider popular resistance.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Συνδιάσκεψη 15 χωρών της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής (Αίγυπτος, Αλγερία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Ομάν, Κατάρ, Κουβέιτ, Λιβύη, Λίβανος, Αλβανία, Βουλγαρία, Σλοβακία Ιταλία, Κύπρος και Ελλάδα) για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, διεξάγεται από χθες στη Ρόδο. Καμιά συνάντηση για την ειρήνη δεν θα ήταν περιττή αν η πολιτική πρακτική αυτών που συνδιασκέπτονται έπειθε για τις καλές τους προθέσεις. Δυστυχώς, πρόκειται για μια φιέστα, που καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με την ειρήνη και την ασφάλεια.

Η συνδιάσκεψη αυτοαναιρεί τους στόχους της, από τη στιγμή που αρκετοί απο τους συμμετέχοντες είναι πρωτεργάτες αιμοσταγών πολέμων ή στυγνών δικτατοριών. Την ώρα που ο λαός της Υεμένης κομματιάζεται σ έναν ανηλεή πόλεμο, είναι τουλάχιστον ασέβεια στους χιλιάδες νεκρούς αυτού του λαού και τα παιδιά που πεθαίνουν απ την πείνα, να έχουν οι πρωτεργάτες και μακελλάρηδες βήμα λόγου για την ειρήνη. Ο πόλεμος στην Υεμένη περιβάλλεται από μια συνωμοσία σιωπής που κάνει βαρύ το μερίδιο ευθύνης και όσων δεν συμμετέχουν στην ισοπέδωση της , αλλά με μια ιδιότυπη ομερτά συγκαλύπτουν τους ένοχους και κλείνουν τα μάτια απέναντι στη μαζική εξόντωση του λαού της.

Η ευθύνη αυτή γίνεται ακόμη πιο μεγάλη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα διαφυγής προσφύγων από το αιματοκύλισμα, Αποτελεί επίσης τραγική ειρωνεία, να μιλούν για ειρήνη και ασφάλεια, κράτη που δεν δέχτηκαν ούτε έναν πρόσφυγα από τον παρατεταμένο πόλεμο στην ισοπεδωμένη Συρία. Η απανθρωπιά αυτή απο ομόθρησκα και ομόγλωσσα κράτη διόγκωσε το μαζικό θανατικό των προσφύγων απ τη Συρία στο Αιγαίο και γεννά πολλές υποψίες σε ό,τι αφορά τις βλέψεις αυτών των κρατών για μια μελλοντική ακεραιότητα της Συρίας. Με αυτά τα δεδομένα κσι χωρίς καμιά αναφορά στο εσωτερικό μέτωπο της δικτατορίας, είναι τουλάχιστον απορίας άξιο, τι θα έχει να πει η Σαουδική Αραβία στη συνδιάσκεψη. Όσα διαρρέουν από τη σημερινή κατάσταση στη Λιβύη μιλούν για ένα διαρκές θέατρο πολέμου. Η Λιβυκή «Άνοιξη» γρήγορα μετατράπηκε σε έναν εμφύλιο υποδαυλισμένο από τη Δυση, που μαζί με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της, άφησε τη Λιβύη με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και άστεγους και μια όλο και μεγαλύτερη επέλαση των ISIS.

Τα απελπισμένα καραβάνια των προσφύγων δραπετεύουν ξέροντας καλά τις ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης, προτιμότερες όμως απο το βέβαιο θάνατο. Και η συμμετοχή της Λιβύης στη συνδιάσκεψη βάζει ερωτηματικά για το ποιός απ όλους θα εκπροσωπήσει το απόλυτο χάος αυτής της χώρας και τι προσέγγιση θα έχει στην είρηνη. Η Συρία συνεχίζει να αποτελεί θέατρο άγριων συγκρούσεων. Ο τελευταίος βομβαρδισμός απ τους Αμερικανούς υπογράμμισε και πάλι το προφανές, τη μετατροπή αυτής της χώρας σε πεδίο σκληρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που οδηγεί το λαό της στον αφανισμό και τη Συρία στον κατακερματισμό.

Την ώρα που διεξάγεται η συνδιάσκεψη είναι πολύ πιθανό να διαδραματίζονται χερσαίες επιχειρήσεις απο τους Αμερικανούς, κάτι που κάνει ακόμη πιο σύνθετη κι επικίνδυνη την ήδη πολύ άσχημη κατάσταση της χώρας και οπωσδήποτε παρατείνει τον πόλεμο. Ποια ήταν η συμμετοχή των αμερικανικών βάσεων στο έδαφος της Ελλάδας στους βομβαρδισμούς τώρα στη Συρία και πριν στη Λιβύη και λίγο πιο πριν σε Ιράκ και Αφγανιστάν; Πώς την εννοούμε την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή όταν συμμετέχουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στα αιματοκυλίσματα; Βέβαια για την «ασφάλεια» φαίνεται να έχουμε την προσέγγιση που επέβελε η ντροπιαστική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε.- Τουρκίας, που θεωρεί την τελευταία, χώρα ασφαλή αρκετά ώστε να τελειώσουν εκεί όλες οι προσδοκίες των προσφύγων που κατάφεραν να επιζήσουν, μόνο και μόνο για να επαναπροωθηθούν. Την ώρα που οι 15 αναπτύσσουν εκθέσεις ιδεών για την πολυπαθή ειρήνη στην περιοχή μας, ο Τραμπ περιοδεύει από τη Σαουδική Αραβία στο Ισραήλ, σε μια δήθεν ειρηνευτική εξόρμηση. Όχι μόνο δεν υπήρξε καμιά δέσμευση του Ισραήλ σε σχέση με το Παλαιστινιακό αλλά από κοινού, Τραμπ και Νετανιάχου εξαπέλυσαν νέες απειλές κατά του Ιράν.

Σε ό,τι αφορά επίσης το Παλαιστινιακό, πρέπει να σημειωθεί ότι η Παλαιστίνη δεν περιλαμβάνεται στους 15 που συνδιασκέπτονται για την ειρήνη στη Ρόδο. Ούτε και το Ισραήλ βέβαια. Φαίνεται πως αυτή η τακτική των ίσων αποστάσεων εξισώνει, για άλλη μια φορά, το θύτη με το θύμα. Οπωσδήποτε δημιουργεί ερωτηματικά το γεγονός πως ούτε η Συρία συμπεριλαμβάνεται στους συνδιασκεπτόμενους. Έτσι, Υεμένη, Παλαιστίνη και Συρία, οι χώρες δηλαδή που αιμορραγούν στην περιοχή, δεν περιλαμβάνονται στη συνδιάσκεψη.

Τέλος, στη χώρα μας, το άλλο είδος πολέμου, των οικονομικών δολοφόνων, έχει μετατρέψει το λαό μας σε σκύλευμα της παγκόσμιας τοκογλυφίας, έχει κάνει εκατοντάδες χιλιάδες νέους μας, οικονομικούς πρόσφυγες και έχει εγκλωβίσει πολύ περισσότερους στην απόγνωση της ανεργίας, κάθε μνημόνιο είναι μια βόμβα μεγατόνων από την οποία τα εκατομμύρια νεόφτωχοι αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε.

Μέσα σ αυτές τις συνθήκες στη χώρα και την ευρύτερη περιοχή μας, η ειρήνη και η ασφάλεια, μόνο απο εκθέσεις ιδεών και φιέστες δεν έχουν ανάγκη. Πολύ περισσότερο προκαλούνται από τον κυνισμό και την υποκρισία. Όπως πάντα μέσα στην ιστορία, έτσι και τώρα, προσδοκία για ειρήνη και ασφάλεια των λαών μπορεί να υπάρχει μόνο με πλατιά λαϊκή αντίσταση.

Δωδεκάνησα, 23/5/2017

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Επιστολή με αφορμή τις επιθέσεις στη Λέρο

ΔΙΚΤΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

7 Μαΐου 2017

Τα γεγονότα των φασιστικών πογκρόμ κατά των προσφύγων και μεταναστών, που διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες στη Λέρο, είναι γνωστά, μέσα από την άμεση δημοσιοποίησή τους.

Αναφέρουμε ωστόσο σε συντομία το ιστορικό και είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.

Στη Λέρο, στις 3 Απριλίου και για τρεις συνεχόμενες μέρες, μια φασιστική συμμορία, με καλυμμένα πρόσωπα και σε μοτοσικλέτες χωρίς πινακίδες, έκανε επιθέσεις σε πρόσφυγες, με μαχαίρια και ρόπαλα.

Τραυμάτισε είκοσι ανθρώπους, κάποιους σοβαρά, ανάμεσα στους οποίους και μία εγκυμονούσα. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Λέρου.

Η άμεση κινητοποίηση του Δικτύου Ομάδων Αλληλεγγύης Δωδεκανήσου, η δημοσιοποίηση και ο αντίκτυπός της, οδήγησαν στην προσαγωγή οκτώ ατόμων που θεωρούνται ύποπτοι για τις ρατσιστικές, φονικές επιθέσεις.

Η διαδικασία της προσαγωγής και εξέτασης τους πέρασε το 48ωρο της αυτόφωρης δίωξης, οι οκτώ προσαχθέντες αφέθησαν ελεύθεροι και η υπόθεση παραπέμφθηκε στον εισαγγελέα Κω.

Δεν είναι η πρώτη φόρα που παρατηρούνται γεγονότα βίας και απειλών κατά των προσφύγων αλλά και κατά κατοίκων του νησιού που εκδηλώνουν έμπρακτα τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους. Μέχρι τώρα όμως δεν υπήρξε καμιά προσπάθεια από τις αρμόδιες αρχές, να αντιμετωπιστούν σθεναρά οι ρατσιστικές συμπεριφορές, οι βίαιες ενέργειες και απειλές.

Αυτή η ανοχή έχει αποθρασύνει τις φασιστικές εκδηλώσεις σε εξαιρετικά επικίνδυνο σημείο

Στα τελευταία γεγονότα, η χρήση μαχαιριών από θαύμα δεν οδήγησε σε μοιραίους τραυματισμούς, υπογραμμίζει όμως τη φονική πρόθεση, Η παρέλευση, ωστόσο του αυτόφωρου κάνει φανερό πως η «ανοχή» των αρμοδίων παίρνει άλλα χαρακτηριστικά.

Ζητάμε

1)       Νομική συνδρομή, προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματική νομική αντιμετώπιση των δολοφονικών επιθέσεων.

2)       Να υπαχθούν οι επιθέσεις αυτές στα ρατσιστικά εγκλήματα και να αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τον Αντιρατσιστικό Νόμο.

3)       Να ενημερωθούν άμεσα όλες οι σχετικές Διεθνείς Οργανώσεις για να συνεισφέρουν στην περιστολή του φονικού ρατσισμού.